Φραντσέσκο Τόττι: Ο αιώνιος Καπιτάνο της Ρόμα
Πριν γίνει θρύλος, πριν τον φωνάζουν "Καπιτάνο", πριν σηκώσει κούπες και γίνει τραγούδι στις εξέδρες του Ολίμπικο, ο Φραντσέσκο Τόττι ήταν απλά ένα παιδί από τη Ρώμη. Γεννήθηκε στις 27 Σεπτεμβρίου 1976 στη συνοικία Σαν Τζοβάνι, σε μια απλή, ρωμαίικη οικογένεια. Η μητέρα του, η Φιορέλα, έπαιξε τεράστιο ρόλο στη ζωή του — ήταν εκείνη που τον κράτησε στην πόλη του, μακριά από πειρασμούς και μεγάλα συμβόλαια.
Από πολύ μικρός, ο Τόττι είχε «δέσει» με τη μπάλα. Ήταν η προέκταση του εαυτού του. Όπου πήγαινε, την κουβαλούσε μαζί. Ήταν ο πιτσιρικάς που μάγευε στις αλάνες και στα στενά, αυτός που έπαιζε ώρες ατελείωτες χωρίς να κουράζεται ποτέ. Οι πρώτες του ποδοσφαιρικές εμπειρίες ήρθαν από τις μικρές ομάδες Fortitudo και Smit Trastevere, ενώ η ακαδημία της Lodigiani ήταν ο επόμενος σταθμός του. Εκεί τον είδαν οι άνθρωποι της Ρόμα και κατάλαβαν ότι είχαν μπροστά τους κάτι μοναδικό.
Το 1989, σε ηλικία 13 ετών, έγινε παίκτης της Ρόμα. Χωρίς να το ξέρει, εκείνη τη μέρα ξεκινούσε ένα παραμύθι που θα κρατούσε πάνω από δύο δεκαετίες.
Τα πρώτα βήματα στη Ρόμα
Όταν ο Τόττι μπήκε στην ακαδημία της Ρόμα στα 13 του χρόνια, ήταν ακόμα ένα παιδί γεμάτο όνειρα και φιλοδοξίες. Η μετάβαση από τις μικρές ομάδες στη μεγάλη ομάδα δεν ήταν εύκολη — χρειαζόταν υπομονή, σκληρή δουλειά και επιμονή. Με προπονητές που τον πίστεψαν και τον στήριξαν, ο νεαρός άσος ανέβαινε σιγά σιγά τα σκαλιά της ιεραρχίας.
Το 1993 ήρθε η μεγάλη στιγμή: ο Τόττι έκανε το ντεμπούτο του με την πρώτη ομάδα σε ηλικία μόλις 16 ετών. Στην αρχή έπαιζε κυρίως ως αλλαγή, μαθαίνοντας το παιχνίδι σε υψηλό επίπεδο, αλλά με την πάροδο του χρόνου η τεχνική, το πάθος και η δημιουργικότητά του τον έκαναν αναπόσπαστο κομμάτι της ομάδας.
Και δεν άργησε να αναδειχθεί σε αρχηγό, σύμβολο και το πρόσωπο που θα ταυτιζόταν για πάντα με την ιστορία της Ρόμα.
Ένας παίκτης, μια ζωή, μία ομάδα
Σε μια εποχή που οι περισσότεροι κυνηγούν τα λεφτά και τους τίτλους, ο Τόττι επέλεξε κάτι σπάνιο: να μείνει πιστός. Από την πρώτη του εμφάνιση στην πρώτη ομάδα, μέχρι και την τελευταία το 2017, δεν άλλαξε ποτέ σύλλογο. 25 χρόνια. 786 συμμετοχές. 307 γκολ. Και αμέτρητες στιγμές που έκαναν τη Ρώμη να τον λατρέψει σαν ήρωα.
Ήταν ο αρχηγός, η σημαία, το είδωλο. Κάθε του πάτημα στον αγωνιστικό χώρο ήταν υπόθεση ολόκληρης της πόλης.
Το πρωτάθλημα του 2001: Η χρονιά που όλα άλλαξαν
Το 2001, η Ρόμα κατέκτησε το Σκουντέτο με τον Φάμπιο Καπέλο στον πάγκο. Ήταν η χρονιά του παραμυθιού. Η ομάδα είχε αστέρια όπως ο Μπατιστούτα, ο Μοντέλα και ο Καφού, αλλά ο Τόττι ήταν η καρδιά της. Όταν σήκωσε την κούπα, όλη η Ρώμη πανηγύριζε. Ήταν η πρώτη φορά μετά από 18 χρόνια που η Ρόμα έπαιρνε πρωτάθλημα — και η τελευταία μέχρι σήμερα.
Πίστη μέχρι τέλους: Οι προτάσεις που άφησε πίσω
Ο Τόττι δεν έμεινε στη Ρόμα επειδή δεν είχε επιλογές. Το αντίθετο. Η Μίλαν και η Ίντερ τον ήθελαν. Η Μπαρτσελόνα του χτύπησε την πόρτα. Και η Ρεάλ Μαδρίτης του έκανε ίσως την πιο δελεαστική πρόταση απ’ όλες. Θα έπαιζε δίπλα στον Ζιντάν, τον Ραούλ, τον Ρονάλντο. Θα είχε τίτλους, φήμη, πλούτη.
Αλλά είπε όχι.
«Ήξερα πως αν έφευγα, θα μπορούσα να κερδίσω περισσότερα. Αλλά ήθελα να κερδίσω με τη Ρόμα. Και αυτό για μένα άξιζε τα πάντα.»
Η απόφασή του αυτή τον έκανε ήρωα για τους ρομαντικούς του ποδοσφαίρου. Γιατί δεν ακολούθησε τη μόδα, αλλά την καρδιά του.
Το κεφάλαιο της Εθνικής
Με την Ιταλία κατέκτησε το Παγκόσμιο Κύπελλο το 2006, παρότι είχε επιστρέψει από σοβαρό τραυματισμό. Δεν ήταν αυτός που ξεχώρισε στα highlights, αλλά ήταν πάντα εκεί, με το πάθος και τη σταθερότητά του, να δίνει ώθηση στην ομάδα και να υπηρετεί τη φανέλα της χώρας του.
Το μεγάλο αντίο
Στις 28 Μαΐου 2017, ο Τόττι φόρεσε για τελευταία φορά τη φανέλα της Ρόμα σε έναν συγκινητικό αγώνα με την Τζένοα. Το Ολίμπικο ήταν γεμάτο δάκρυα, χειροκροτήματα και πανό με ένα μόνο μήνυμα: "Grazie Capitano".
Δεν ήταν απλά το τέλος μιας καριέρας. Ήταν το τέλος μιας εποχής.
Για πάντα ένας από εμάς
Ο Τόττι δεν ήταν μόνο ποδοσφαιριστής. Ήταν ένας από εμάς. Ένας τύπος που αγαπούσε την ομάδα του όπως την αγαπάμε κι εμείς. Ένας άνθρωπος που προτίμησε να γράψει ιστορία σε ένα μέρος, παρά να γίνει "απλά άλλος ένας" σε κάποιον άλλο γίγαντα.
Κι όσο κι αν περάσουν τα χρόνια, ένα είναι σίγουρο:
Βασιλιάδες πέρασαν πολλοί από τη Ρώμη.
Αλλά Καπιτάνο... μόνο ένας.
Νίκος Σεϊδαρίδης
Add comment
Comments