Τέσσερις σοκαριστικές ποδοσφαιρικές κατάρες.

Η κατάρα του Μπέλα Γκούτμαν.

Την δεκαετία του '60 η Μπενφίκα αποτελούσε ομάδα από το πάνω ράφι. Με τον Ούγγρο προπονητή Μπέλα Γκούτμαν στον πάγκο της, κέρδισε δύο συνεχόμενα πρωταθλήματα το 1960 και το 1961 και δύο συνεχόμενα Πρωταθλητριών το 1961 και το 1962. Τότε ο Γκούτμαν θεώρησε σωστό να ζητήσει από την διοίκηση αύξηση. Οι διοικούντες της Μπενφίκα αρνήθηκαν, λέγοντας του πως πρέπει να τηρήσει την συμφωνία που είχανε. Ο Γκούτμαν αποχώρησε λέγοντας “ούτε σε 100 χρόνια δεν θα καταφέρει να πάρει ευρωπαϊκό τίτλο η Μπενφίκα”.

Αυτά του τα λόγια δεν τα πήρε κανείς στα σοβαρά, μέχρι που οι αετοί έχασαν στους επόμενους τρεις τελικούς πρωταθλητριών. Τον πρώτο τελικό τον χάσανε απο την Μίλαν το 1963. Το 1965 ήταν η Ίντερ, η οποία κέρδισε την Μπενφίκα, ενώ το 1968 ήταν η σειρά της Γιουνάιτεντ να κατακτήσει το τρόπαιο απέναντι στους Πορτογάλους. Τα λόγια του Γκούτμαν στριφογύριζαν στο μυαλό των οπαδών της Μπενφίκα.

Τα χρόνια περνούσαν, η Μπενφίκα δεν ήταν άλλο η ομάδα που τρομοκρατούσε. Χρειάστηκαν πολλά χρόνια μέχρι να ξανά φτάσει σε έναν ευρωπαϊκό τελικό. Αυτή την φορά για το κύπελλο ΟΥΕΦΑ κόντρα στην Άντερλεχτ, ξανά όμως το κύπελλο δεν ήρθε. Τέσσερις συνεχόμενοι χαμένοι τελικοί, πλέον στα μυαλά όλων ήταν βέβαιο ότι πρόκειται για κατάρα. Πέντε χρόνια μετά απέναντι στην Αϊντχόφεν για το Κύπελλο Πρωταθλητριών, η Μπενφίκα έφερε τον τελικό στα πέναλτι, εκεί ευστόχησε σε όλα της τα πέναλτι το ίδιο έκανε και η Αϊντχόφεν, με την διαφορά ότι οι Ολλανδοί ευστόχησαν και στο έκτο πέναλτι και κατέκτησαν το τρόπαιο. Δύο χρόνια μετά απέναντι στην Μίλαν, η Μπενφίκα ήταν αποφασισμένη να κάνει τα πάντα για να βάλει τέλος σε αυτή την κατάρα. Ο τελικός θα διεξαγόταν στην Βιέννη, εκεί όπου άφησε την τελευταία του πνοή ο Γκούτμαν. Η Μπενφίκα έστειλε τον Εουσέμπιο στον τάφο του Γκούταμαν, για να τον παρακαλέσει να σπάσει την κατάρα του. Τα παρακαλετά του Εουσέμπιο δεν πιάσαν τόπο. Η Μίλαν με το φτωχό 1-0 πήρε το κύπελλο σπίτι της. 

Το 2014 η Μπενφίκα τίμησε τον Γκούτμαν με ένα άγαλμα έξω από το Ντα Λουζ. Την προηγούμενη χρονιά έχει μεσολαβήσει άλλη μία ήττα σε τελικό αυτή την φορά από την Τσέλσι. Το άγαλμα ήταν μία καλή προσπάθεια της Μπενφίκα για να ζητήσει συγχώρεση από τον θρυλικό προπονητή της, ωστόσο από ότι φάνηκε λίγο καιρό αργότερα ούτε αυτή την προσπάθεια έπιασε τόπο καθώς η Μπενφίκα ηττήθηκε σε έναν ακόμα τελικό από την Σεβιλλη. Οι Πορτογάλοι μετράνε 8 χαμένους τελικούς σε ισάριθμες συμμετοχές και το 2062, όπου και σπάει η κατάρα φαντάζει πολύ μακρινό. 

Η επτά θαμμένες γάτες.

Το δεύτερο μισό της δεκαετίας του '60 η Ράσινγκ Κλουμπ μεσουρανούσε τόσο στην Αργεντινή, όσο και στην λατινική Αμερική. Στο εγχώριο πρωτάθλημα είχε κατακτήσει το 17ο πρωτάθλημα της, ενώ στο Κόπα λιμπερταδόρες ένα χρόνο αργότερα κατάφερε και έφτασε στην κορυφή. Την κατάκτηση του Λιμπερταδόρες ακολούθησε το διηπειρωτικό κύπελλο, εκεί η ακαδημία κέρδισε την Σέλτικ και έγινε η πρώτη ομάδα στην Αργεντινή που κατακτά τον εν λόγω τίτλο. Οι οπαδοί της αιώνιας αντιπάλου Ιντεπεντιέντε δεν μπορούσε να το χωνέψει αυτό. Έτσι ένα βράδυ εισέβαλαν στο γήπεδο της Ράσινγκ και έθαψαν 7 νεκρές γάτες στον αγωνιστικό χώρο, έτσι πίστευαν πως θα φέρουν κακοτυχία στην Ράσινγκ. 

Όπως και ακριβώς έγινε. Η Ράσινγκ πέρασε δύσκολα χρόνια, με δύο υποβιβασμούς μάλιστα. Στον έναν από τους δύο, είδε την αιώνια εχθρό να πανηγυρίζει το πρωτάθλημα λίγα μέτρα μακριά, καθώς τα γήπεδα τους τα χωρίζει μόνο ένας στενός δρόμος. 

Όταν στον πάγκο της Ράσινγκ κάθισε ο Τότο Λορένσο, επηρεασμένος από την κατάρα, ζήτησε να βρούνε τις θαμμένες γάτες. Έξι από τις επτά γάτες βρέθηκαν και στην θέση τους οι υπεύθυνοι θάψανε φρύνους, για να φέρουν καλοτυχία στην ομάδα. Αυτό όμως δεν ήταν αρκετό, η Ράσινγκ έφτασε λίγο πριν την χρεοκοπία, λίγο καιρό αργότερα νέες μαζικές αναζητήσεις ξεκίνησαν για να βρεθεί και η έβδομη γάτα. Το 2001 βρέθηκε και η τελευταία πηγή κακού της Ράσινγκ, η μοίρα της ομάδας άλλαξε και εκείνο το καλοκαίρι η ακαδημία, μετά από 35 χρόνια στέφθηκε ξανά πρωταθλήτρια Αργεντινής.

Η κατάρα του Γκαραμπάτο.

Η Αμέρικα Ντε Κάλι είναι η τρίτη μεγαλύτερη ομάδα της Κολομβίας, ιδρύθηκε το 1918, ωστόσο παρά την αναγνωρισιμότητα της δεν κατάφερε να κατακτήσει κάτι τα πρώτα χρόνια της ύπαρξης της. Το 1948 η διοίκηση παίρνει την απόφαση να μετατρέψει την ομάδα σε επαγγελματική, για να μπορεί να αγωνιστεί στο καινούργιο επαγγελματικό πρωτάθλημα της χώρας. Στο διοικητικό συμβούλιο οι απόψεις διίστανται. Ο θερμός υποστηρικτής και ένα από τα πρώτα μέλη του συλλόγου, Μπέντζαμιν Ουρέα γνωστός με το παρατσούκλι Γκαραμπάτο, επιμένει στην ιδέα του να παραμείνει η ομάδα ερασιτεχνική. Ο Γκαραμπάτο ζει και αναπνέει για την ομαδα, είναι αυτός που πρότεινε να αλλάξουν τα χρώματα της και από μπλε άσπρα να γίνουν ερυθρόλευκα, κάτι το οποίο και έγινε το 1931. Αυτή την φορά όμως ο λόγος του δεν πέρασε, η Αμέρικα έγινε επαγγελματική με τον ίδιο να λέει τα πολύ βαριά λόγια: “Να την κάνουν επαγγελματική, να την κάνουν την Αμέρικα ό,τι θέλουν, αλλά ορκίζομαι στον Θεό ότι πρωταθλητές δεν θα γίνουν ποτέ“. Όσο σοβαρά εννοούσε αυτά του τα λόγια ο Γκαραμπάτο, άλλο τόσο στην πλάκα τα πήραν όλοι οι υπόλοιποι γύρω από την ομάδα. Οι κόκκινοι διάβολοι στην πρώτη τους συμμετοχή στο νέο πρωτάθλημα τερματίζουν πέμπτη. Τα επόμενα χρόνια ήταν πολύ μέτρια με την ομάδα να μην τερματίζει πάνω από την έβδομη θέση. Τα λόγια του Γκαραμπάντο άρχισαν σιγά σιγά να στριφογυρνάνε στα μυαλά των διοικούντων. Το 1960 η ομάδα μετά από χρόνια ήταν ανταγωνιστική, όμως δεν ήταν αρκετό για να κατακτήσει του πρωταθλήματος. Το 1967 η Αμέρικα έκανε ένα αήττητο σερί 22 αγώνων και κατάφερε να μην πάρει το πρωτάθλημα για άλλη μία φορά. Μάλιστα εκείνη την σεζόν το πρωτάθλημα κατέληξε στην μισή αντίπαλο Ντεπορτίβο Κάλι. Τα χρόνια περνούσαν και η Αμέρικα παρέμενε άτιτλη. Το 1979 και με την κατάρα του Γκαραμπάτο να έχει μπει για τα καλά στα μυαλά των ανθρώπων της ομάδας, η διοίκηση πήρε την απόφαση να κάνει έναν ποδοσφαιρικό εξορκισμό. Έτσι λοιπόν ο Γκαραμπάτο μαζί με άλλα δύο μέλη της ομάδας βρέθηκαν στο γήπεδο της Αμέρικα, εκεί ο υπαίτιος της κατάρας υπέγραψε σε ένα χαρτί ότι πρόκειται για μία νέα ομάδα και ότι η κατάρα του συλλόγου τελειώνει. Μετά από αυτόν τον παράλογο τρόπο με τον οποίο έληξε η κατάρα, η Αμέρικα στέφθηκε πρωταθλήτρια την ίδια χρονιά για πρώτη φορά στην ιστορία της. Από τότε οι κόκκινοι διάβολοι έχουν κατακτήσει άλλα 12 τρόπαια. Εκτός συνόρων ωστόσο η ομάδα δεν τα πάει και πολύ καλά. Κάποιοι “κολλημένοι” θεωρούν πως η κατάρα του Ουρέα ισχύει ακόμα, αλλά πλέον μόνο εκτός συνόρων. Αιτία για αυτές τις εικασίες, είναι οι 4 χαμένοι τελικοί στο Κόπα Λιμπερταδόρες. Το σίγουρο είναι πως αν πρόκειται ακόμα για την ίδια κατάρα ο Ουρέα δεν μπορεί να βοηθήσει πλέον από εκεί που είναι, καθώς το 2008 έφυγε από την ζωή.